Η Παγκόσμια χούντα, και η επανάσταση σήμερα

Κοινωνικοποίηση των ΜΙΝΤΙΑ

Η ψηφιακή καθημερινότητα παντού στους εργασιακούς χώρους και όχι μόνο, η καθημερινότητα από το πρωί ως το βράδυ που ακολουθεί τους ρυθμούς του ηλεκτρονικού υπολογιστή, ενός μανιχαϊστικού δυαδισμού της δυαδικότητας του ναι και του όχι, του ενός και του μηδενός, είναι μια καθημερινότητα της πραγματικής και εικονικής πραγματικότητας, ένα εξαντλητικό παιγνίδισμα του πραγματικού και του εικονικού. Κάθε τι που μπορεί να είναι δυαδική σχέση – όπως οι σχέσεις των δυο φύλων, το καλό και το κακό, επηρεάζεται καθοριστικά από την ψηφιακή καθημερινότητα. Το κενό και το πλήρες, το ένα και το μηδέν, το «περνάει ρεύμα από το κύκλωμα  - δεν περνάει ρεύμα από το κύκλωμα», το «δουλεύω» και το «είμαι άνεργος» είναι κρίσιμης σημασίας για την ανάπτυξη των «ψηφιακών σχέσεων» μεταξύ των πολιτών της κοινωνίας.

         Στον κόσμο με τη νέα ηλεκτρονική τεχνολογία έχει εγκαθιδρυθεί μια παγκόσμια χούντα. Η Ελλάδα είναι ένα μικρό προπύργιο αυτής της παγκόσμιας χούντας, στην οποία οι εργάτες γνώσης, με λάβαρο τις πιο βασικές δημοκρατικές, και σοσιαλιστικές αρχές, συνδυασμένες με τις αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης μπορούν να προχωρήσουν σε νέα Πολυτεχνεία , σε νέους Γαλλικούς Μάηδες του ’68, με αίτημα – Δώστε τα μίντια στα χέρια του λαού!!

Οι εργάτες γνώσης

Εργάτες γνώσης είναι κάθε εξαρτώμενος σε επιχείρηση εργαζόμενος που χρησιμοποιεί και προσωπικό ηλεκτρονικό υπολογιστή, στην εργασία του. Ο χειρώνακτας προλετάριος έχει κυρίως τη σωματική του δύναμη σαν εμπόρευμα προς πώληση. Ο εργάτης γνώσης έχει όλη την πνευματική δύναμη, όλη του την προσωπικότητα σαν εμπόρευμα προς πώληση. Επομένως μεταμορφώνεται σε δούλο, σε δούλο προς αφεντάδες. Το σημερινό μιντιαλιστικό μετα-αστικό σύστημα βρίσκει τις αναλογίες του στις προκαπιταλιστική αριστοκρατία, χρησιμοποιεί τη μισθωτή εργασία που είναι βασικός όρος κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης και συγχρόνως χρησιμοποιεί την φεουδαλική – αριστοκρατική διοίκηση όπου προϋπόθεση είναι η πλήρης υποταγή ψυχής και σώματος εργάτη στο αφεντικό.

   Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής είναι, ένα σύγχρονο πολύπλοκο όπλο. Στην απλή του χρήση δημιουργεί τους εργάτες γνώσης, οι οποίοι χρησιμοποιούν λίγα βασικά ηλεκτρονικά προγράμματα. Στην πολύπλοκη εφαρμογή του με τα ηλεκτρονικά δίκτυα, δημιουργεί παγκόσμιες ηλεκτρονικές κοινότητες με εμπορευματικές συναλλαγές, με επικεφαλής τους βαρόνους της πληροφορικής και της ηλεκτρονικής βιομηχανίας, που κυριαρχεί πάνω σε κάθε άλλη βιομηχανία. Το επιστέγασμα και η αιχμή αυτού του όπλου είναι τα ιδιωτικά μίντια και οι μισθωμένοι δημοσιογράφοι που σκοπό έχουν να μετατρέπουν την είδηση και την πληροφορία σε εμπόρευμα που καταναλώνουν οι αναγνώστες και οι τηλεθεατές με κριτήριο την μεγιστοποίηση της τηλεθέασης και αναγνωσιμότητας μέσω της πολύπλευρης τρομοκράτησης. Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής γίνεται το όπλο και το μέσο της απόλυτης εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο στην οικονομία της γνώσης στην παγκόσμια οικονομία της γνώσης. Όλο και περισσότεροι ρίχνονται στο κυνήγι του χρήματος με όπλο τις δυνατότητες τους στο πεδίο του προσωπικού ηλεκτρονικού υπολογιστή, ο οποίος παρουσιάζεται με ατελεύτητες δυνατότητες επιβολής. Εργάτες γνώσης από τη μια και μιντιαλιστές από την άλλη, διαπλεκόμενοι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών μίντια, των μέσων μαζικής επικοινωνία. Ουδέποτε το ιδιωτικό κεφάλαιο είχε τόση δύναμη όσο στη σημερινή πληροφοριακή εποχή που έχει αιχμή και άξονα της εξουσίας της τα μίντια. Μα γεννά συγχρόνως τους εργάτες γνώσης, που όπως παλιά οι προλετάριο, έτσι και τώρα εργάζονται την ανατροπή του!

ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΓΝΩΣΗΣ!

Εργάτες γνώσης και βιομηχανικοί εργάτες

«Ας ελπίσουμε ότι κάτω από τη χόβολη υπάρχει κάτι! Εγώ έζησα ωραία τη ζωή μου. Από κει και πέρα σας παραδίδω τη σκυτάλη» :Μίκης Θεοδωράκης, ΝΕΤ 19-11-2011.

Αυτό είναι το ηρωικό πνεύμα που εξέφρασε η εποχή των βιομηχανικών εργατών, με τα όνειρα της κομμουνιστικής επανάστασης, του Λένιν στη Ρωσία του Τσέ, του Κάστρο. Σήμερα ξυπνάνε οι εργάτες γνώσης, οι αγανακτισμένοι της πλατείας Ταχρίρ, των πλατειών του κόσμου, του facebook, χειριστές της νέας τεχνολογίας των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Αντεπιτίθενται με όπλα τον Χριστό, τον Μάρξ, τον Αριστοτέλη και θα απελευθερώσουν τον κόσμο από τη σκλαβιά φόβου, της πείνας του μίσους και της αφιλίας!.. Οι εργάτες γνώσης, οι αγανακτισμένοι, έχουν το λόγο!..

    Σήμερα, ολόκληρος ο πλανήτης βρίσκεται υπό κατοχή μιας σπείρας μιντιαλιστών!  Με την εικόνα, την πληροφόρηση, την παραπληροφόρηση, έχουν αλυσοδέσει τις πατρίδες του κόσμου με τη νέα αριστοκρατική  Μιντιαλιστική Τάξη της διαπλεκόμενης πλουτοκρατίας της πνευματικής δουλείας, της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου, που δημιουργεί πολίτες ρομπότ της καταναλωτικής δουλείας και πνευματικής αποχαύνωσης…

     Όμως οι εργάτες γνώσης θα σπάσουν τις αλυσίδες τους, απελευθερώνοντας συγχρόνως και τις άλλες κοινωνικές τάξεις, δημιουργούν κοινότητες και ψηφιακούς συνεταιρισμούς, θέτοντας όλο και περισσότερο τα νέα πολιτικά καθήκοντα…

Η συσπείρωση των εργατών γνώσης

« Η ροή των πληροφοριών είναι η μεγαλύτερη μας δύναμη» αποφαίνεται ο κύριος Μπίλ Γκέιτς, ο μιντιαλίστας και πιο πλούσιος άνθρωπος της γης, στα βιβλία του «ο δρόμος προς το μέλλον», καθώς και «επιχειρηματικές ευκαιρίες στην ψηφιακή οικονομία». Είναι ο ίδιος που χαρακτηρίζει τους υπαλλήλους του «εργάτες γνώσης». Και πράγματι αυτοί οι «εργάτες γνώσης» στη βιομηχανία της Γνώσης, στην οικονομία της Γνώσης, θα γίνουν ο κινητήριος μοχλός για την ανατροπή του σημερινού μιντιαλιστικού συστήματος. Όπως η «πρώτη Διεθνής ένωση εργατών» υπήρξε στον καπιταλιστικό κόσμο και οδήγησε στον σοσιαλισμό της Σοβιετικής Ένωσης, όσο και αν αυτός ο Μπολσεβίκικος κομμουνισμός δεν άρεσε σε κάποιους, παρόμοια κατ’ ανάγκη η ιστορική διαδικασία, η ταξική διαπάλη και η οικονομία της Γνώσης, οδηγεί στον ΄΄Νέο Σοσιαλισμό΄΄, που είναι αναπόφευκτος, όσο αναπόφευκτη είναι και η συσπείρωση των «εργατών γνώσης».

   Οι εργάτες γνώσης, είναι αυτοί που δημιουργούν την οικονομία της γνώσης, κι’ αυτοί θα φέρουν την αλλαγή. Βέβαια οι νέοι επιστήμονες αρνούνται να χωνέψουν πως είναι εργάτες γνώσης , θεωρούν τους εαυτούς τους ακόμα σαν  ΄΄μάγους της τεχνολογίας΄΄ , όμως η δικτατορία της πληροφόρησης που ασκούν τα μίντια, τους θέτουν προ της σκληρής πραγματικότητας και έχουν κοσμοϊστορική αποστολή! Να φέρουν έναν κόσμο με ελευθερία, δημοκρατία και δικαιοσύνη! Ναι οι εργάτες γνώσης άσχετα για πόσο θα κρατήσει, θα φέρουν έναν παράδεισο ελευθερίας και ευτυχίας, κι αυτό είναι το καθήκον τους κι’ έχουν αρχίσει, με το κίνημα των αγανακτισμένων...

Ψωμί, παιδεία, ελευθερία και διάλυση του κοινωνικού ιστού

Η Ελλάδα, η Ευρώπη, ο κόσμος όλος βρίσκεται στον αστερισμό της εξουσίας και της καθοδήγησης, των ιδιωτικών μίντια. Η πειρατική, άναρχη ανάπτυξη και διάχυση της πληροφορίας μέσω των μίντια στον κοινωνικό ιστό, διαλύει τους βαθύτερους συναισθηματικούς, πνευματικούς, αλλά και εθνικοθρησκευτικούς δεσμούς της λογικής και της ψυχής, η πείνα και το πάθος, ο άρτος και τα θεάματα. Η δύναμη των δημοσιογράφων αποκτά κρίσιμη σημασία. Η δημοκρατία γίνεται δημοκρατία του καναπέ. Το τηλεκοντρόλ γίνεται δυνάστης υπέρ του ευτελούς. Και όταν κλείνει η τηλεόραση και αρχίζει η ζωή καθώς λεν οι φοιτητές μας, ξυπνά ο αγώνας «του ψωμιού, της παιδείας και της ελευθερίας».

  Η κοινωνία έχει απόψεις και αγώνες, μόνο στο βαθμό που δημοσιοποιούνται στα διάφορα τηλεοπτικά κανάλια. Αλλιώς όλα εξατμίζονται. Η θρησκεία μοιάζει πλέον με γλάστρα, είναι ένα τηλεοπτικό απόβλητο. Στην τηλεόραση μένει η ρητορεία και η πορνεία, ο πολίτης καταντάει τηλεοπτικό σκουπίδι, ένας αριθμός, ένα στατιστικό δείγμα. Ο πολίτης χάνει τη φρεσκάδα του, τη ζωή του, τα όνειρα του, τσαλαπατιέται στα μίντια της αυτοχάυνωσης. Η «γνώση» στρέφεται ενάντια στην «πίστη» και στην αγάπη, ανοίγει πλέον ένας πόλεμος μεταξύ της γνώσεως και της πίστης, πράγμα που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε και κατανοήσουμε μόνο εάν τολμήσουμε να αντιστοιχήσουμε την παγκοσμιοποίηση της τρομοκρατίας και της αντιτρομοκρατίας στο ειδικό πεδίο της καθημερινότητας μας, αν αντιστοιχίσουμε τον φονταμενταλισμό με τον ιμπεριαλισμό και την καθημερινή βία, σαν σχέσεις υπερσυνόλων προς υποσύνολα, σχέσεις που εμπεριέχουν οι μεν τις δε, σχέσεις ενός διαρκούς ανταγωνισμού χωρίς έλεος…

Μια κοινωνία νεοσκλάβων

Η κοινωνία των πληροφοριών, παντού, κι’ εδώ στην Ελλάδα, δημιουργεί μια νέα κοινωνική τάξη εργατών γνώσης – μορφωμένων νεοσκλάβων. Κάπως έτσι διαμορφώνεται και συνολικότερα η λεγόμενη κοινωνία των πολιτών!..

Η κοινωνία των πληροφοριών είναι η κοινωνία της πνευματικής σκλαβιάς κατά των εργατών γνώσης αλλά και όλου του λαού, είναι η κοινωνία της διαρκούς φασιστικής τρομοκράτησης μέσω της παραπληροφόρησης, η κοινωνία του χαφιεδισμού, της ρουφιανιάς της παρακολούθησης. Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής και η πληροφορία, είναι το όπλο, το όργανο της και το εμπόρευμα της. Τα τηλεοπτικά κανάλια είναι η αιχμή του δόρατος και η δημοκρατία μας, γίνεται μόνο δημοκρατία των ρομπότ της πολυθρόνας, της έλλειψης συμμετοχής, συνοχής και αντίστασης, μια γκρίζα θλιβερή δημοκρατία της αποχαύνωσης… Η πορνεία και ο αλληλοεκβιασμός, στηρίζουν, είναι τα θεμέλια και όχι μόνο το αλατοπίπερο αυτής της κοινωνίας. Οι οικονομικοί μετανάστες γίνονται όλο και περισσότερο η χειρωνακτική εργατική τάξη της πατρίδας. Κι’ αυτήν την κοινωνία των δυστυχισμένων μα αξιοπρεπών νεοσκλάβων, που κρατούν βαθιά μέσα τους τις ηθικές αξίες της ειλικρίνειας και της τιμιότητας – μα αλυσοδέσμιοι από την κυρίαρχη διαφθορά και φαυλότητα των βαρόνων των ιδιωτικών μίντια και του μεγάλου κεφαλαίου, (σαν την φεουδαρχία που γκρέμισε η αστική τάξη στη Γαλλική επανάσταση), την τροφοδοτούν κάθε μέρα οι διαπλεκόμενοι δικτάτορες   των ιδιωτικών μίντια, που δρουν έξω από τον κοινωνικό έλεγχο, έξω από τη Βουλή και το λαό. Εκβιαστές του νου και της καρδιάς των ανθρώπων, σαν πραγματικοί πειρατές δημιουργούν το οικονομικό κλίμα και τα συνεχόμενα σκάνδαλα με τα ποικιλώνυμα επιχειρηματικά συμφέροντα εις βάρους του λαού.

Ένας νέος συνασπισμός εξουσίας για την Ελλάδα

                                                          Σεπτέμβριος 2011

Όπως παλιά οι εργάτες των εργοστασίων αποτελούσαν την πρωτοπορία της κοινωνικής αλλαγής και μεταρρύθμισης, σήμερα η πρωτοπορία έχει πάει στους εργαζόμενους γνώσης, στους εργάτες γνώσης, χειριστές των νέων τεχνολογιών, επιστήμονες και υπαλλήλους, ιδιωτικούς και δημόσιους υπαλλήλους, φοιτητές ακόμη που εργάζονται στην ψηφιακή οικονομία, στην κοινωνία της πληροφορίας, εργαζόμενους στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές διασκορπισμένους σε διάφορα επαγγέλματα που όμως αρχίζουν και έχουν συνείδηση της τάξης τους, σφυρηλατούν τους δεσμούς αλληλεγγύης και διεκδικούν δημοκρατία για όλους, ελευθερία για όλους, ισότητα για όλους, οικονομική αξιοπρέπεια για όλους! Έκφραση αυτής της κίνησης είναι οι αγανακτισμένοι. Δύο εκατομμύρια περίπου από τους ενεργούς πολίτες της χώρας έλαβαν μέρος στα φετινά συλλαλητήρια στην Ελλάδα, και μπορούν να δημιουργήσουν ένα απελευθερωτικό μέτωπο, που να διώξει την  τρόικα και τα μνημόνια, και αίτημα τη Δημοκρατία.

Σύνθημα «Όλη η εξουσία στους εργαζομένους Γνώσης»

  Η οικονομία είναι κλίμα. Αυτό το κλίμα διαμορφώνουν με την τρομοκρατία της πληροφορίας οι τηλεοράσεις.

  Η βάση της τηλεοπτικής πλύσης και καθοδήγησης, είναι τα χίλια τηλεοπτικά μηχανάκια της , AGB. Ο κοινωνικός έλεγχος των Μ.Μ.Ε, θα οδηγήσει στον ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΟΥ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΥ ΔΕΙΓΜΑΤΟΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΚΑΤ’ ΑΡΧΗΝ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ. ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Αν αλλάξουμε το τηλεοπτικό δείγμα με βάση πολιτισμικά και φιλολαϊκά κριτήρια, θα φτιάξουμε την κοινωνία που θέλουμε. Μια δημοκρατική πραγματική κοινωνία, καθήκον βασικό των εργατών γνώσης!

Η δύναμη της κοινωνίας της πληροφορίας είναι τόσο μεγάλη, ώστε ο πολιτισμός και η οικονομική Ανάπτυξη του ελληνικού έθνους και του ελληνικού λαού, εξαρτάται από σήμερα και για κάθε ορατό μέλλον από το στατιστικό τηλεοπτικό δείγμα!

Εξαρτάται από τον συντονισμένο αγώνα διεκδίκησης των εργαζομένων γνώσης! Όμως ολόκληρη η αριστερά κωφεύει και αδιαφορεί. (Όμως και η δεξιά).

Στις τελευταίες δεκαετίες η ψηφιακή οικονομία δένεται άρρηκτα με την κοινωνία της πληροφορίας. Οι Τράπεζες είναι το νευρικό σύστημα αυτής της ψηφιακής οικονομίας και πρέπει να κοινωνικοποιηθούν τουλάχιστον τρεις τράπεζες: Η εθνική, η Αγροτική και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, για να μπορούν να βοηθήσουν δίνοντας δάνεια σε επιστήμονες, αγρότες, βιοτέχνες κλπ. Κάτι τέτοιο υποστήριξε πρόσφατα και στη Διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης και ο ΄΄Συνασπισμός΄΄ μέσω του προέδρου του Αλέξη Τσίπρα, που είναι μια πολύ σοβαρή θέση.

Η κοινωνικοποίηση κατ’ αρχήν ποσοστού του τηλεοπτικού χρόνου

Κατόπιν διαλόγου και μελέτης πρέπει να προκύψει το ακριβές ποσοστό που θα διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι από τον τηλεοπτικό χρόνο των μεγάλων ιδιωτικών καναλιών, όπως επίσης και η διαχείριση αυτού του τηλεοπτικού χρόνου εκ μέρους των εργαζομένων. Το 10% έως 40% είναι μια συνήθης παραδοσιακή φορολόγηση, μπορούμε να πούμε διαχρονικά, χωρίς να σημαίνει τούτο ότι δεν μπορεί να αυξηθεί. Είναι θέμα διεκδίκησης και ωρίμανσης  συνθηκών.

  Η χρήση αυτού του δικαιώματος τηλεοπτικού χρόνου από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους μαζικούς φορείς, μπορεί να αμφισβητηθεί από την κυβερνητική εξουσία που εκφράζει το δεδομένο στάτους κβο, και μόλις αμφισβητηθεί θα τεθεί αν η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση μέσω του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης ελέγχει το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, ή μήπως το μαζικό συνδικαλιστικό κίνημα, αν δηλαδή ο πιο σοβαρός θεσμός συμμετοχικής δημοκρατίας που είναι η συμμετοχή στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης μέσω των μίντια, είναι το πιο ζωτικό δικαίωμα του λαού. Τούτο όμως απορρέει από το ισχύον σύνταγμα στην Ελλάδα, άρθρο 15, παράγραφος 2, όπου αναφέρεται ότι η ραδιοτηλεόραση υπάγεται στον άμεσο έλεγχο του κράτους με αποστολή του την κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας. Σ’ αυτό το τελευταίο πρέπει να τεθούν οι κανόνες δεοντολογίας από το κοινωνικό σύνολο και όχι από τις ανάγκες της διαφημιστικής πίτας και της προπαγάνδας των βασικών μετόχων.

Δεν υπάρχει ανεξάρτητος Τύπος

Είπε ο Τζών Σουΐντον, πρώην αρχισυντάκτης των New York Times, στην  αποχαιρετιστήρια δεξίωση που έγινε προς τιμήν του, πριν βγει στη σύνταξη. Κάποιος από τους  παρευρισκόμενους έκανε πρόποση για τον ανεξάρτητο Τύπο. Ο Τζών Σουΐντον απάντησε:

«Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, σε αυτήν την περίοδο της ανθρώπινης Ιστορίας, που να αποκαλείται ανεξάρτητος τύπος. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω. Ούτε ένας ανάμεσα σας δεν θα τολμούσε να εκστομίσει μια έντιμη γνώμη. Και αν τολμούσατε να την εκφράσετε γνωρίζετε εκ των προτέρων ότι ποτέ δεν θα εμφανιζόταν τυπωμένη στο χαρτί. Πληρωνόμαστε ώστε να κρατάμε την τίμια άποψη μας έξω από την εφημερίδα για την οποία γράφω. Εσείς επίσης παίρνετε ικανοποιητικούς μισθούς για παρόμοιες υπηρεσίες. Και αν κάποιος τολμούσε ή ήταν τόσο τρελός ώστε να γράψει την τίμια γνώμη του, θα βρισκόταν πολύ σύντομα στο δρόμο… Και συνεχίζει:

   Είναι δουλειά και καθήκον κάθε δημοσιογράφου να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται, να διαστρεβλώνει, να εξυβρίζει, να κολακεύει γονυπετής το Μαμωνά και να πουλάει την πατρίδα του για τον άρτο τον επιούσιο…

  Είμαστε υποτελείς. Όραγανα των πλουσίων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε καραγκιόζηδες. Αυτοί οι άνθρωποι κινούν τα νήματα και εμείς χορεύουμε στο ρυθμό τους. Ο χρόνος η ζωή μας, οι ικανότητες μας είναι ιδιοκτησία αυτών των ανθρώπων. Είμαστε διανοούμενες πόρνες».

Πηγή: «Η ανείπωτη ιστορία της εργασίας» του Richard O.Bayer, εκδόσεις United Electrical, Radio and Machine Workers of America, N.Y 1979

Η καθημερινή τρομοκρατία των ιδιωτικών ΜΜΕ

¨Είμαστε πολλοί, αλλά είμαστε σκόρπιοι¨… Έτσι αποφαίνονται οι αντίπαλοι της παγκοσμιοποίησης, οι αντίπαλοι του σημερινού καθεστώτος των ιδιωτικών μίντια, που πνίγει κάθε φωνή που σηκώνει το ηθικό της ανάστημα, ακόμα και την φωνή της ίδιας της εκκλησίας! Η καθημερινή τρομοκρατία των ιδιωτικών ΜΜΕ, το καθεστώς δικτατορίας που επιβάλλουν συνίσταται στο να δημιουργούν δούλους εργαζόμενους καταναλωτές που να μη σηκώνουν το κεφάλι, που να κλείνονται στα σπίτια τους και να αποχαυνώνονται κοιτάζοντας τέσσερις ώρες τουλάχιστον κατά μέσον όρο τηλεόραση, κατά τις επίσημες στατιστικές, μέσα σε μια καθημερινή πλύση εγκεφάλου που λέει πως δεν πρέπει να σηκώνονται ποτέ από την τηλεόραση. Αυτή είναι η επαναστατικότητα της γνώσης που εκπέμπει η τηλεόραση; Αυτό είναι η πιο μεγάλη σκλαβιά, η ανελευθερία σε όλο της το μεγαλείο, που οδηγεί την ψυχή και τη συνείδηση των καταπιεσμένων να ξυπνήσει, η να φωνάξει ¨ελευθερία ή θάνατος¨. Είναι η θηλιά της καθημερινής τρομοκρατίας των ιδιωτικών μίντια, στην Ελλάδα και διεθνώς . Είναι η παγκόσμια δικτατορία της νέας μιντιαλιατικής τάξης, που χρησιμοποιεί τις νέες τεχνολογίες, την πληροφορική και την τηλεόραση, για να επιβληθεί η λεγόμενη «οικονομία της γνώσης» . Όμως η «οικονομία της γνώσης», η βαριά βιομηχανία της γνώσης, σκόνταψε πρώτα στον φονταμενταλισμό του Μπίν Λάντεν, των μουσουλμάνων της Ανατολής, και τώρα σκοντάφτει στην αντιτρομοκρατία των «εργατών γνώσης» που αρχίζουν να συσπειρώνονται…

Ψηφιακοί Συνεταιρισμοί

Οι Γερμανοί μας χρωστάνε τις κατοχικές αποζημιώσεις, που σύμφωνα με πολλούς, μεταξύ των οποίων και ο Μανώλης Γλέζος, λένε πως προσεγγίζουν το ελληνικό δημόσιο χρέος…

Ας πληρώσουν οι Γερμανοί! (Υπάρχει ελληνική κυβέρνηση να τους το επιβάλλει;) Η δε Ελλάδα, είναι μικρό μέρος του Οικονομικού προβλήματος.

  Όμως το θέμα μας είναι η δημιουργία σύγχρονων ψηφιακών Συνεταιρισμών στο Διαδίκτυο, όλων των συλλόγων που έχουν κάτω από την ομπρέλα τους, τους διάφορους επαγγελματικούς κλάδους… Νόμιμο  Βεβαίως…

  Τόσο στην Ελλάδα όσο και πανευρωπαϊκά. Αλλά και παγκοσμίως. Είναι εφικτό, με τους σύγχρονους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, τα λάπτοπ, τα μπλόγκς, τις ιστοσελίδες, κλπ…

  Έρχονται να συμπληρώσουν την ιδιωτική οικονομία. Και έρχονται μέσα από την Ιστορική Παράδοση των συνεταιρισμών…(Βλέπε τα Αμπελάκια της Ελληνικής Επανάστασης).

  Κάθε επαγγελματική ομάδα, μπορεί να συνεταιρίσει τα μέλη της με τις οικογένειες τους και τους στενούς συγγενείς ανταλλάσσοντας αντικείμενα και υπηρεσίες, καταγράφοντας, τα μέλη των συνεταιρισμών με το προσωπικό τους ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και το τηλέφωνο τους, σε ιστοσελίδα, παρακολουθώντας την οικονομική τους συνεταιριστική, ανταλλακτική τους δραστηριότητα, που στηρίζεται στην αλληλεγγύη και στην προτίμηση του σωματείου τους, σε πραγματικό χρόνο, με διαφάνεια. Σκοπός η αύξηση του εισοδήματος των συνεταιριστών, με βάση την τρέχουσα νομοθεσία. Τα οφέλη θα είναι μεγάλα, όσο μεγαλύτερη θα είναι η αλληλεγγύη των μελών του συνεταιρισμού, και λιγότερα τα έξοδα λειτουργίας, ενώ η χρήση του εθελοντισμού μπορεί να αποδώσει ανταποδοτικά οφέλη στο ίδιο το σωματείο…

Δώστε τα κανάλια στο λαό!

Έχουμε δημιουργήσει, έχουμε ανεχτεί, όλοι μας τους ρήτορες και τους σοφιστές, πρωταγωνιστές στη ζωή μας μέσα από τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης από τα ιδιωτικά κανάλια, και τα δημόσια ερτζιανά κύματα. Όμως η διαμόρφωση της κοινής γνώμης, είναι ευθύνη του λαού, είναι ευθύνη των πολιτών. Η διαμόρφωση της κοινής γνώμης αλλά και η προβολή της, δηλαδή η δημιουργία πεποίθησης πάνω σ’ αυτήν την κοινή γνώμη, δεν είναι έργο των δημοσιογράφων αλλά του λαού και της πολιτείας. Η διαμόρφωση της ΄΄κοινής γνώμης΄΄ δεν μπορεί παρά να έχει ένα σκοπό και μια πεποίθηση, το τελεσμένο γεγονός ότι η γνώμη σου και η γνώμη μου, η άποψη σου και η άποψη μου  είναι δυνατότερες και ικανότερες από μια μοναχική γνώμη! Η αναγνώριση και διαπίστωση ότι εμείς οι πολίτες, ο λαός, έχουμε κοινή γνώμη, είναι η ανακάλυψη του τι μας ενθουσιάζει σαν τσίρκο!.. Τα κανάλια και οι μεγαλοδημοσιογράφοι που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη στη σημερινή μιντιαλιστική κοινωνία της κατευθυνόμενης πλύσης των εγκεφάλων ( σύμφωνα με την επιστήμη της κυβερνητικής), μας εντάσσουν στην κατηγορία των θεατών του τσίρκου, γιατί πρέπει να είμαστε ανασφαλή ρομποτάκια στη δημοκρατία που υπάρχει μόνο για τους βαρόνους μεγαλοαστούς. Όμως  η κοινή γνώμη, σέβεται τον εαυτό της μόνο όταν παράγει την πραγματική ευτυχία του συνόλου. Τα ιδιωτικά κανάλια απαλλοτριώνουν την κοινή γνώμη για να την παραποιούν εν ονόματι «των πολιτών» και προς καθ’ υπόταξη του λαού. Έτσι ο λαός πρέπει να επαναστατήσει την ΄΄κοινή του Γνώμη΄΄ κοινωνικοποιώντας τα ιδιωτικά κανάλια, με βίαιο ή ειρηνικό τρόπο!

Αν αλλάξει το τηλεοπτικό στατιστικό δείγμα

Τα 1000 μηχανάκια (καθώς λέγονται) της AGB, καθαρίζουν σήμερα το επίπεδο της πολιτιστικής και κοινωνικής ανάπτυξης της Ελλάδας (!!), αφού τα μίντια είναι οι καθοριστικοί διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Ε, λοιπόν αυτό μπορεί ν’ αλλάξει. Το τηλεοπτικό στατιστικό δείγμα πρέπει να αγκαλιάσει πρωτίστως τα πανεπιστήμια και τους εργαζόμενους γνώσης και είναι τούτο καθήκον διεκδίκησης του συνδικαλιστικού κινήματος και ζύμωσης μέσω συζητήσεων στους μαζικούς χώρους.

  Το υπάρχον σήμερα καθεστώς με το (μυστικό) τηλεοπτικό στατιστικό δείγμα πρέπει να αποκαλυφθεί, για να φανεί επιτέλους ο άθλιος χυδαιοκαταναλωτικός χαρακτήρας του!

Το κοινοβούλιο έχει βασική ευθύνη. Το ΕΣΡ έχει μέγιστη ευθύνη. Σε ποιόν επιτέλους λογοδοτεί το ΕΣΡ; Ένα τόσο σοβαρό ζήτημα πολιτιστικής και κοινωνικής ανάπτυξης πως επιτρέπουμε να αφήνεται στην τύχη ολίγων καθοδηγούμενων, απονευρωμένων υπαλλήλων, που συν της άλλοις δεν έχουν δύναμη επιβολής δημοσιογραφικής δεοντολογίας στα μίντια!; Το ΕΣΡ πρέπει να γίνει κεντρικό υπουργείο Α’ τάξεως και για το σκοπό αυτό πρέπει να δουλέψουν κόμματα, φοιτητές, φορείς και οργανώσεις, γιατί αυτό τον ελληνικό πολιτισμό και την πραγματική, ουσιαστική γνώση, παιδεία…και δημοκρατία! Οι εργάτες γνώσης, σ΄αυτό πρέπει να πρωταγωνιστήσουν!!

Η κοινωνία της πληροφορίας

Η νέα οικονομία

•  Η μετάβαση από την παλιά στη νέα οικονομία
• Η έννοια και το περιεχόμενο της νέας ψηφιακής οικονομίας
• Οι κυριότερες εφαρμογές της νέας οικονομίας
•   Η νέα ψηφιακή επιχείρηση
• Συμπεράσματα
•  Οι επιχειρήσεις που έλαβαν το μήνυμα, προσάρμοσαν τις δομές και τις αντιλήψεις τους, κερδίζουν την επιβίωση
• Οι εργαζόμενοι αναβαθμίζουν τα γνωστικά τους προσόντα, για να είναι ανταγωνιστικοί
• Το κράτος δομεί το νέο θεσμικό πλαίσιο για την ένταξη των τρομακτικών αλλαγών στην καθημερινότητα των πολιτών

Τα κυριότερα χαρακτηριστικά της νέας Οικονομίας

•          Η νέα οικονομία στηρίζεται στη γνώση
•      Η τεχνολογική αλλαγή απαξιώνει ταχύτατα τις γνώσεις και δεξιότητες επιχειρηματιών και εργαζομένων (αναγκαία η δόμηση δεσμών δια βίου κατάρτισης)
•      Η νέα οικονομία στηρίζεται στη ψηφιακή τεχνολογία των πληροφοριών και επικοινωνιών

•       H νέα οικονομία έχει βάση το διαδίκτυο
•      Απευθύνεται στη νέα παγκόσμια ψηφιακή αγορά σε πραγματικό χρόνο
•           Η νέα οικονομία καταργεί τους μεσάζοντες
•           Η νέα οικονομία δημιουργεί νέους μεσάζοντες
•           Η νέα οικονομία στηρίζεται στην καινοτομία και την αμεσότητα

Εφαρμογές (οι κυριότερες εφαρμογές της νέας Οικονομίας)

•  Ηλεκτρονική εμπορία

                 Β2Β

                 Β2C

• Η τηλεργασία
• Εξ αποστάσεως κατάρτιση
• Ηλεκτρονική δημόσια διοίκηση

           a.       Ηλεκτρονικές υπηρεσίες πληροφόρησης

           b.      Ηλεκτρονικές υπηρεσίες επικοινωνίας

           c.       Ηλεκτρονικές υπηρεσίες συναλλαγών